Blogposts 🇳🇱

Was het kut? Ja.Was het ook heel erg leuk? JA. ⬇️🖍

ODCMC'24, oftewel het Open NK Fietskoerieren 2024.

24-uursrace (alleycat) 🏁 - En een levensles in omgaan met vermoeidheid.

De grootste vraag die LPL bij me had opgeroepen was: “Wat voor verschil zou het maken als ik een nachtje doorhaal op de eerste dag van een race?” Vooral omdat er waarschijnlijk een groot mentaal voordeel aan zit. Daarnaast waren alle nachten die ik tot nu toe heb doorgetrokken altijd op een later moment in de race waren, en daarom waarschijnlijk minder efficiënt. Tijd dus voor een test onder andere omstandigheden!

Tegen het einde van mijn zomervakantie in Zwitserland realiseerde ik me ineens dat ik niet zoveel tijd meer had om me voor te bereiden op LPL. Ik besloot een lange rit te maken op mijn laatste dag in Zürich, en zou onderweg een aantal beslissingen nemen over wat mijn aanpak zou worden.

Eerste en laatste testrit voor LPL. Ik heb letterlijk niets om over te klagen. Dit is absoluut de beste vorm waarin ik ooit geweest ben en ik heb nog genoeg energie over om in de keuken te dansen terwijl ik mijn eten aan het maken ben. Daar ga ik nu dan ook maar mee verder 💃🏻✨️

Ik besloot een deel van de route te fietsen dat ik had 'overgeslagen' toen ik de trein van Bern naar Zürich nam, omdat ik nog steeds een beetje baalde dat ik dit gebied nu niet had gezien. Het stelde absoluut niet teleur!!

Welkom bij fietsen in Swissneyland 🐭

Hoewel ik niet aan deze 'uitdaging' zou zijn begonnen als ik dacht dat ik ‘m niet zou kunnen voltooien, lukte het me toch mezelf er behoorlijk zenuwachtig voor te maken. Een samenvatting van de gedachten die door mijn hoofd gingen: “Waarom denk ik dat ik dit kan? Dit is moeilijk voor mensen op hun lichtgewicht racefietsen. Waarom denk ik - iemand die geen uitzonderlijke talenten of vermogens voor sporten heeft - dat ik het kan op een fiets die het aanzienlijk moeilijker maakt?”

Want je hebt een flinke hoop moed nodig om hier in het donker naar boven te klimmen met een cargobike.

Joepie! Sociale evenementen die meerdere dagen duren! ECMC was geweldig, maar zelfs met een appartement boeken dat losstond van de housing van het evenement, kreeg ik maar 60% van de slaap die ik eigenlijk nodig had. Dat betekende dat vandaag een uitdaging ging worden.

Gelukkig kon ik weer meer dan 2 uur fietsen zonder pauzes, dus het ergste leek voorbij.

Het lijkt erop dat ik een klein virusje heb opgelopen dat mijn longen aan het pesten is 😕

Wat deze dag voornamelijk zo moeilijk maakte, was dat ik dacht dat ‘ie makkelijk zou worden.

Ik wilde het laatste stuk van RatN nog een keer fietsen, omdat ik nog steeds moeite had met hoe ik mijn omgang met mezelf moest 'inkaderen', voornamelijk die van de laatst dag van de race.

Relatief gezien zou deze dag zich laten kwalificeren als een rustige dag. Desalniettemin verkeerde ik in een volledig afgepeigerde staat na een 'cateringspiraal' tussen 10:00 en 12:00 😅

Fietsen als noodzakelijkheid?

Ik beloofde mezelf dat ik mijn fiets mocht laten tatoeëren als ik RatN erop zou uitrijden, de rest is geschiedenis.Tekening en tattoo gemaakt door @poppietattoos 💖

Red light.

In de winter van vorig jaar besloot ik dat het eindelijk tijd was om de stap naar het rijden van een ultra te wagen. Omdat het fietsen van langeafstandsritten inmiddels toch wel een passie geworden was, vond ik het nu tijd voor de 'volgende stap' en schreef ik me in voor RatN. Hoewel een ultra voor de eerste keer doen al uitdagend genoeg is, was ik ook meteen 100% vastbesloten dat het op mijn loodzware cargobike moest gebeuren. Voor de volledige 'Waarom?' verwijs ik je graag naar mijn Instagram pagina, want daar heb ik hier al het een en ander over geschreven. Voor de korte uitleg hoef ik alleen maar een klein stukje uit de RatN racehandleiding te citeren:

- “Een ultra, met die fiets? Weet je dat zeker?”- “Ja, ik weet het zeker.”

Qua weer zijn dagen als deze mentaal het lastigst. Tenminste, dat zijn ze voor mij.

Laatste lange rit voor RatN! En ik kan eerlijkgezegd niet blijer zijn met hoe het gaat. Daarover schrijven is echter iets voor morgen 🙏🏼 》》》

Als een gedachte die bij je opkomt is: “Waarom zou je zoiets in hemelsnaam doen op deze fiets?” Nou, dan ben je niet de eerste die ‘m denkt. Tot nu toe hebben veel mensen me deze vraag gesteld, en dat was eigenlijk best leuk. Het bood me de kans om woorden te verbinden aan een beslissing die - in eerste instantie - alleen gebaseerd was op een onderbuikgevoel.

Het laatste uur werd (relatief) het snelste om mezelf wakker te houden 😅Snel naar bed 🚀 》》》

Deze dag begon niet erg veelbelovend. Het zou een grijze en regenachtige dag worden; één van die dagen die je gewoon even moet doorstaan. En die je meestal snel weer vergeet zodra je een biertje drinkt met collega's, of zodra je thuis een warme douche hebt genomen.

Al met al een geweldige dag. Leuke plaatsen gezien en eindelijk de zuidelijke gemeenten in Zeeland gefietst. En die waren lang niet zo saai als ik had verwacht!!!

Voorbereidingen bereiden zichzelf niet voor, dus wat de omstandigheden ook zouden zijn, deze dag was voorbestemd om een fietsdag te worden. (Of zoiets dergelijks.) Ik had geen benen + het weer was 50% van de tijd absoluut verschrikkelijk. Koude wind en hagelbuien.

Een gebroken ketting en een nachtelijke ontmoeting met een wolf in het bos. Fuckety fuck.

‘Eerste lange afstandstraining op de nieuwe fiets' of gewoon 'Een verdomd lange testrit'. Ik weet niet zeker hoe ik het moet noemen, maar deze rit was zeker lang en bracht veel naar boven.

Gravel bij het ontbijt en de lunch, asfalt en pizza als avondeten 🙏🏼✨️

Met RatN in aantocht wist ik dat ik uiteindelijk volledige weekenden aan fietsen zou moeten besteden. Daarom besloot ik dat februari bestemd was voor de andere dingen die ik graag doe in het weekend; een paar biertjes drinken, naar feestjes gaan en, nou ja, wat je nog meer doet als je jong bent en alleen verantwoording aan jezelf hoeft af te leggen 🌞

Ja, je mag me beschuldigen van favoritisme, want de vrouw over wie ik je nu ga vertellen is één van mijn favoriete wekelijkse gesprekspartners. En we hebben nog nooit een volledige zin tegen elkaar gesproken.

Maar dat zal ik morgen uitleggen. Aan het schranzen terwijl ik dit schrijf. 》》》

Wauw, wauw, (w)auw.

Als ik twee hoofdthema's zou moeten aanwijzen om deze werkdag te beschrijven, zou ik 'temperatuur' en 'diversiteit' kiezen.

Over het algemeen zou ik zeggen dat ik een behoorlijk vrolijk persoon ben. Vooral als ik aan het werk ben, zit ik vol energie en zorg ik ervoor dat ik een glimlach op mijn gezicht heb als mensen hun deur opendoen. Soms blijkt die glimlach helaas een ongepast gebaar te zijn.

Het is was een dag. Een behoorlijk zware dag, om eerlijk te zijn. Ik heb 13 uur gewerkt en ik ben veel te moe om te schrijven, maar ik ga het toch proberen.