DFKU #387

Er stond een koude wind die je snel vergat zodra hij gepaard ging met de zon, dus ik was de hele dag door óf te koud óf te warm gekleed. De constante temperatuurwisselingen kostten me veel energie en maakten me erg duf. Dit leidde ertoe dat ik enigszins miserabel, maar vooral als grap, aan de planner van vandaag vroeg of hij zin had om mijn laatste apotheekdienst te fietsen. Verrassend genoeg antwoordde hij meteen: “Ja!” Dus daar zat ik dan - na 8 uur post, catering en medicijnen te hebben bezorgd - achter een bureau om de laatste telefoontjes van de dag te plegen.

Nou zou je kunnen zeggen dat het weer en het soort vracht altijd heel bepalend zijn voor je dag, maar dat is lang niet altijd zo. Soms is er gewoon niets bijzonders aan beide, soms heb je alleen last van het soort vracht vanwege de fysieke staat van je benen.

Elke dag heeft zijn eigen unieke omstandigheden. Ander weer, een andere stemming, andere collega's, en een ander rooster, allemaal gedurende een dag met verschillende opdrachten. Dus ook al zie je een paar dagen achter elkaar veel dezelfde plaatsen (of kratten, of dozen, of mensen), een dag 'voelt' zelden hetzelfde. Je rijdt nooit twee keer dezelfde route en de problemen van gisteren zijn 99% van de tijd gewoon de problemen van gisteren. Ik denk dat dat een van mijn favoriete dingen aan deze baan is. Elke dag voelt als een nieuwe dag waarop alles opnieuw begint als we rond 8 uur 's ochtends uit 'de grot' rollen. Ik kijk uit naar morgen!