Qua weer zijn dagen als deze mentaal het lastigst. Tenminste, dat zijn ze voor mij.
Ik schets:
De ochtend begint zonnig, met een helderblauwe lucht. Het soort weer dat je humeur onmiddellijk opkrikt. Je bent blij en voelt je gemotiveerd om alles wat de dag zal brengen te omarmen.
Rond 09:30 begint het te regenen. Het giet. Je realiseert je ineens dat het eigenlijk best koud is. Regen, regen, regen. En nog meer regen. Dan, plotseling, zon. Je begint het warmer te krijgen. Zoveel warmer dat je bijna vergeet dat het geregend heeft.
Dan regent het weer. “Zou het geen lente moeten zijn?”, hoor je jezelf klagen. Je begint moeite te krijgen om jezelf eraan te herinneren mensen aan de deur vrolijk te begroeten. Die je, in hun poging om een praatje te maken, er nog eens aan herinneren dat het regent.
Ja, daar is de zon weer. Maar je ziet ook de volgende donkere wolk aankomen. Je geniet niet echt van de warmte van de zon, maar daarna heb je ook niet meer zoveel last van de korte maar agressieve hagelbui die volgt.
Tldr; Zon, regen, zon, regen, zon, regen, verdoofd.
Reactie plaatsen
Reacties