Gelukkig kon ik weer meer dan 2 uur fietsen zonder pauzes, dus het ergste leek voorbij.
Rond 12:00 stopte ik voor chips en water, en hoewel ik blij was dat ik toen 58 km had afgelegd, realiseerde ik me ook dat het me nog steeds ontzettend veel tijd zou kosten om in Lausanne te komen. Ik stuurde een berichtje in onze ECMC-groepchat om te vragen of iemand me zou kunnen oppikken, wetende dat het een kleine kans was. Maar hé, als je het niet vraagt, is het antwoord zeker nee!
Ik was net was begonnen met klimmen en inmiddels ook al bijna weer vergeten dat ik het berichtje gestuurd had. Tot ik plots werd gebeld door Ab. Terwijl ik en mijn fiets bijna een greppel in rolden en ik één van mijn telefoons liet vallen, nam ik Abs aanbod om met hem en zijn vriendin mee naar Lausanne te rijden maar wat graag aan.
Natuurlijk ben ik behoorlijk teleurgesteld dat ik mijn route niet heb kunnen afmaken. Ik was bezig verliefd te worden op het gebied waar ik net was binnengekomen en ik kom zeker terug voor een herkansing!!! Voor nu ga ik gewoon blij zijn dat ik binnenkort weer omringd ben door de internationale bikemessenger community 💖🌞 #messlifeisthebestlife 💁🏻♀️💁🏻♀️
P.S: Ab suggereerde dat een zonnesteek misschien was waar ik last van had gehad, en dat klonk behoorlijk logisch. Les geleerd. 🫢
Reactie plaatsen
Reacties