Tenerife - Confidence = Key 🌞🌞

De laatste volle dag op het eiland leek me de perfecte dag voor een kleine stunt. In eerste instantie maakte ik deze route omdat ik de weg naar Masca nog een keer wilde zien én ik graag een rondje om de vulkaan wilde maken. Toen ik zag hoeveel hoogtemeters ik daarmee uiteindelijk zou gaan maken, was ik bang dat het een beetje een overkill zou zijn, zeker met de langste klim (40 km, 2200 hm) aan het einde van de route. Dus maakte ik een tweede kortere route, waarbij ik Masca oversloef.

Ik bleef in mijn achterhoofd echter denken dat ik de langere route misschien toch wel kon doen. Ik weet niet waarom. Het voelde gewoon zo. Dus vanmorgen besloot ik mijn gevoel te volgen. Onderweg heb ik veel nagedacht over hoe trots ik op mezelf zou zijn als het me zou lukken om de hele route te fietsen. En dat is precies wat ik mezelf gedurende de hele rit vertelde, en wat ik uiteindelijk ook heb gedaan. In sommige opzichten heb ik nog steeds moeite om dat te geloven. Ik ben soms sterker dan ik denk!!! Het was absoluut mijn zwaarste rit tot nu toe, en het ging eigenlijk allemaal redelijk gemakkelijk 🙏🏼🙏🏼

Moraal van het verhaal? Geen idee. Geloof dat je het kunt, en je bent al halverwege? Of een ander ✨️cliché✨️. Ik denk wel dat dit (nóg) een goed voorbeeld is van het mentale aspect van dit soort ritten.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Masca weer zien was absoluut de extra moeite waard!!! Helaas brak een deel van de kabel van mijn achterrem tijdens de afdaling. Tijdens deze afdaling - die is nogal steil met scherpe haarspeldbochten - wist ik niet precies wat er gebeurde. Ik hoorde alleen een luide *klik* en het voelde alsof ik minder remkracht had. Ik wist het niet zeker, dus ik besloot daarom ook maar om er niet te veel over te stressen. Daarbij kwam dat ik ook niet echt van mijn fiets af kon stappen vanwege de steilheid van de weg (ik bleef rollen) en dat ik tussen twee rijdende auto's in zat. Voorlopig had ik genoeg vertrouwen in mijn stuurkunsten en bedacht ik dat altijd wel tegen de auto voor mij aan kon rijden, mocht het mis gaan. Ik zou mijn kabel controleren als ik klaar was met afdalen.

Bleek dat de achterrem praktisch helemaal niet meer werkte 😅 Drie van de metalen touwtjes van de kabel waren gebroken, waardoor de remklauw bijna geen grip meer had.

Confidence = key ook hier? Idk. Het had vreselijk mis kunnen gaan, maar dat is niet gebeurd! Gelukkig was de oplossing heel makkelijk gevonden; ik kon de remklauw net voor de gebroken deeltjes van de kabel opnieuw vastdraaien.

Ik had waarschijnlijk mijn remmen strakker moeten zetten voordat ik hierheen kwam. Ik was waarschijnlijk ook niet heel gestrest over waarom ik ineens minder remkracht had, omdat ik dat eigenlijk wel wist. Maar 🤫🤫🤫🤫