Not a single doubt

Sinds het moment dat ik heb gezegd dat ik RatN op mijn cargobike ging doen, hebben mensen actief geprobeerd me ervan te overtuigen om het niet te doen. Om een andere fiets te kiezen. Er is tegen me gezegd: “Je gaat het zo nooit halen” en “Je maakt het jezelf veel te moeilijk”. Ook de hoeveelheid neerbuigende opmerkingen die ik heb mogen ontvangen tijdens mijn voorbereidingen en trainingsritten waren niet schaars.

Dus hier is mijn tegenvraag voor die 'houding': Waarom schrijf je je in voor iets moeilijks en kies je er vervolgens bij alle volgende keuzes voor om het jezelf (binnen je budget) zo makkelijk mogelijk te maken? Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel niet dat ik vind dat iedereen het zichzelf ineens zo moeilijk mogelijk moet maken, maar waarom kies je niet gewoon iets waar je blij van wordt? Of iets dat de uitdaging meer 'jou' maakt? Natuurlijk is het terecht om mijn fietskeuze in twijfel te trekken, maar ik denk dat het wel zo eerlijk is om die 'makkelijke keuzes' soortgelijk te bevragen.

Ik zeg niet dat ik vind dat iedereen ultra-races op bakfietsen zou moeten doen. Ik zeg alleen dat ik denk dat mensen moeten kiezen wat ze willen kiezen. (Neem die 460 gram wegende massagegun mee om je nek te redden!!) Er is niets mis met kiezen of doen wat voor iedereen werkt, zolang het maar iets is wat ook voor jou werkt. Het is niet nodig om anders te zijn. Het is gewoon nodig om jezelf te zijn.

Je moet je hele leven met jezelf doorbrengen, dus het beste wat je kunt doen - voor jezelf - is jezelf leren kennen en beginnen met het maken van keuzes ALS jezelf. 🌻