Wat wil je voor je verjaardag? Fietsen!!!

"Wat wil je doen voor je verjaardag?", vroeg ik mezelf. Nou, in de afgelopen weken had ik het gevoel gehad dat het tijd was om weer te gaan fietsen, maar het lukte niet zo goed dat in te plannen tussen mijn reguliere werk, het opbouwen van mijn eigen freelance bedrijf en de bijbehorende website. Dus dat deze vrije (verjaar)dag bedoeld zou zijn om te fietsen stond eigenlijk wel vast. Hoe ik van deze dag echt een ‘cadeau’ van mij voor mezelf kon maken, was als ik een lange rit zou rijden en als ik er weer van zou kunnen genieten. Ik had niet meer gefietst (behalve voor mijn werk) sinds de 24-uursrace op 14-15 september, en met een goede reden. Ik had absoluut een hekel aan fietsen aan het einde van die race, dus ik had een pauze nodig. Er is meer in het leven dan fietsen!! En verschillende andere dingen verdienden ook eindelijk wat aandacht.

Ik wist – natuurlijk – dat ik uiteindelijk weer zou willen gaan fietsen, en zoals ik net heb uitgelegd, werd vandaag die dag 🙏🏼🌞

Bij het maken van de route heb ik naar de wind gekeken om een richting te kiezen. Helaas moest ik naar het westen (saai!!) als ik wind mee wilde tijdens de tweede helft, dus ik wist dat ik iets harder aan de route moest werken als ik het qua omgeving interessant wilde houden. Voor de details besloot ik daarom eens te kijken naar de nieuwe postcodechallenge van Wielervrienden, en ik gebruikte Wandrer om een aantal nog niet gefietste wegen uit te zoeken rondom Harmelen en Woerden.

Het was leuk om wat nieuwe dingen te zien in plaats van dezelfde wegen die Komoot automatisch kiest als ik naar het westen ga. Dus dat is een tip!! (Niets idyllisch aan de wegen die ik heb gebruikt, maar niet weten waar ik precies ben is zeker beter dan voor de 30e keer door Woerden fietsen 😅).

Ik had een route van 200 km gemaakt omdat ik hoopte te ontdekken dat ik die afstand nog steeds makkelijk kon afleggen. Helaas viel er onderweg iets meer regen dan verwacht, dus ik ben eerder omgedraaid om (vooral) te voorkomen dat mijn linkervoet eraf zou vriezen. Het water dat langs mijn spatbord naar beneden lekte, werd op de stukken met zijwind steeds direct op mijn linkerschoen geblazen. Niks aan te doen. Het grootste deel van de laatste 80 kilometer was mijn voet gevoelloos van de kou. Omdat ik vandaag vooral wilde genieten van wat ik aan het doen was, was omkeren en – dus – eindelijk genieten van de rugwind zeker mijn beste optie.

Nu wil ik de laatste zin van dit onbedoeld lange verhaal graag gebruiken om mezelf te bedanken voor mijn eigen cadeau: Bedankt Wendy, heel attent 🧡🌞✨️